Jak każde istotne zjawisko społeczne, tak i to niesie za sobą pewne konsekwencje. Możemy zaobserwować zarówno negatywne, jak i pozytywne skutki migracji. Można je analizować z punktu widzenia osoby emigrującej oraz z perspektywy kraju, który opuszcza. Pozytywnym skutkiem emigracji jest oczywiście poprawa sytuacji jednostki migrującej. Zmiana ta nie dotyczy tylko takiej jednostki. Zazwyczaj poprawia się sytuacja całej rodziny. Istnieją również niematerialne pozytywne konsekwencje migracji. Migranci mają okazję do przeżycia pewnych przygód, a nawet do znalezienia swojego nowego miejsca w świecie. Podnoszą swoje kwalifikacje, a także umiejętności społeczne – potrafią dostosować się do nowej społeczności, nowej kultury itp. Negatywne skutki migracji dla osoby migrującej to przede wszystkim rozłąka z rodziną i przyjaciółmi. Sytuacja ta prowadzi niekiedy do rozwodów. Rodzice, którzy emigrują i pozostawiają swoje dzieci u dziadków, nie mają już wpływu na swoje potomstwo. Często nie mogą być ze swoimi dziećmi podczas ważnych wydarzeń.
Kraj doświadczający odpływu pracowników cierpi również na inny negatywny efekt uboczny – rosnący deficyt specjalistów. Jest to widoczne w różnych sytuacjach – brak lekarzy i pielęgniarek w szpitalach ogranicza dostęp do opieki zdrowotnej, co przynosi negatywne skutki dla społeczeństwa. Jednocześnie, gdy pracownicy o odpowiednich kwalifikacjach opuszczają kraj, przedsiębiorstwa nie mają możliwości zatrudnienia dobrze wykwalifikowanej kadry, co jest niekorzystne dla krajowej gospodarki.
Po pierwsze: “…Jaumotte, Koloskova i Saxena z MFW i VoxEU argumentują, że migracja, bez względu na to, jak bardzo kontrowersyjna politycznie (patrz rysunek 1), ma sens ekonomiczny. W długim okresie, zarówno wysoko jak i nisko wykwalifikowani pracownicy, którzy migrują przynoszą korzyści swoim nowym krajom ojczystym poprzez zwiększenie dochodu na osobę i standardów życia. Wysoko wykwalifikowani migranci wnoszą różnorodne talenty i wiedzę, podczas gdy nisko wykwalifikowani migranci wypełniają podstawowe zawody, w których brakuje miejscowych, i umożliwiają miejscowym zatrudnienie na stanowiskach wymagających wyższych kwalifikacji. Zyski są szeroko dzielone przez społeczeństwo, więc może warto ponieść krótkoterminowe koszty, aby pomóc w integracji tych nowych pracowników.” [https://www.bruegel.org/2017/01/the-economic effects-of-migration/] Po drugie: “…W wieloautorskim sprawozdaniu RAND analizuje się koszty braku Schengen z perspektywy wolności obywatelskich i spraw wewnętrznych. Szacują oni koszt ponownego wprowadzenia kontroli na granicach wewnętrznych w strefie Schengen na około 0,1-19 mld euro kosztów jednorazowych – w zależności od zakresu przebudowy przejść granicznych – oraz około 2-4 mld euro rocznych kosztów operacyjnych, co odpowiada około 0,02-0,03 procent PKB strefy Schengen. Portes i Forte przyglądają się w szczególności gospodarczym skutkom spowodowanego Brexitem ograniczenia migracji. Ich scenariusze sugerują, że migracja netto z UE do Wielkiej Brytanii może spaść nawet o 91 000 w przypadku scenariusza centralnego i do 150 000 w przypadku scenariusza bardziej ekstremalnego. Korzystając z istniejących dowodów empirycznych na temat wpływu migracji na wzrost i produktywność w zaawansowanych gospodarkach, szacują możliwy wpływ spadków migracji z UE na wzrost PKB i PKB na mieszkańca w okresie od teraz do 2020 r., w porównaniu do scenariusza alternatywnego, w którym migracja z UE pozostaje stała. W scenariuszu centralnym wpływ ten polegałby na zmniejszeniu PKB o około 0,63% do 1,19%, natomiast PKB na mieszkańca uległby zmniejszeniu o około 0,22% do 0,78%. W bardziej ekstremalnym scenariuszu uderzenie w PKB per capita wyniosłoby do 1,16%.” [https://www.bruegel.org/2017/01/the-economic-effects-of-migration/]
