Ćwiczenie 3: Odgrywanie scenek

Opis ćwiczenia

Interaktywne ćwiczenie ukierunkowane na debatę. 

Te dwa różne modele (oszczędności kontra bodźce) powinny być stosowane w ich ‘czystej’ formie, jednak należy wyjaśnić, że w rzeczywistości decyzje rządów są bardziej zróżnicowane, a nie czarne lub białe.

Cele

• Umożliwienie uczniom zdobycia wiedzy w zakresie różnych teorii ekonomii politycznej

• Promowanie umiejętności prowadzenia debaty i analizy

• Wzbudzenie zainteresowania i zainicjowanie dyskusji na temat różnych sposobów radzenia sobie z kryzysem

Materiały i czas

Kserokopie kart (poniżej) z różnymi sytuacjami braku równowagi ekonomicznej. Objaśnienie i ćwiczenie w grupie są szacowane na 20-30 minut. Dyskusja końcowa powinna zająć około 30 minut w zależności od liczebności grup. 

Wielkość grupy

Minimum 15 osób

Instrukcje dla trenerów

1. Podziel uczniów na pary, które później zostaną ponownie podzielone na pół. 
2. Ponumeruj karty poniżej i poproś pary uczniów, aby wybrały kartę. Każda karta przedstawia różne przykłady nierównowagi ekonomicznej. 
3. Poproś grupy, aby zapoznały się z każdą problematyczną sytuacją, omówiły ją i zastanowiły się, jakie byłyby zalecenia każdego modelu (neoklasyczny czy keynesowski). W tym celu każda grupa powinna zostać podzielona na pół i odegrać rolę reprezentującą jedną z dwóch szkół myśli ekonomicznej.
4. Po dyskusji w ramach swojej grupy, każda grupa po kolei staje przed pozostałymi uczestnikami i przedstawia swoją argumentację. W tym celu zaaranżuj pomieszczenie tak, aby przemawiający uczestnicy zajmowali centralną pozycję w klasie, aranżując miejsca dla pozostałych uczniów wokół, aby mogli słuchać i obserwować. 
5. Po każdej dyskusji grupowej nauczyciel powinien poprosić audytorium (pozostałych uczniów) o zagłosowanie na wybrane rozwiązanie i wyjaśnienie swojego wyboru.
6. Aby ukierunkować uczniów na właściwą rolę, każdy z nich powinien jasno określić swoje stanowisko, próbując odpowiedzieć na pytania CO, JAK i KTO. Oto kilka pytań, które pomogą ukierunkować analizę:
   1. Czy państwo powinno interweniować czy nie?
   2. Jeśli tak, to jak? 
      1. Polityka fiskalna: zwiększanie wydatków publicznych (udzielanie dotacji, obniżanie podatków itp.); lub ich zmniejszanie (podwyżka podatków, prywatyzacja majątku publicznego itp.) 
      2. Polityka pieniężna: zwiększanie podaży pieniądza, a wraz z nią obniżanie stóp procentowych zachęcające do konsumpcji i inwestycji; lub zmniejszenie podaży pieniądza, a wraz z nią podniesienie stóp procentowych, zachęcające do oszczędzania i wycofywania pieniędzy z gospodarki. 
   3. Jeśli nie, to jak?
      1. Umożliwienie rynkowi samodzielnej regulacji bez interwencji, co pozwala na wzrost cen w przypadku nadwyżki popytu lub ich spadek w przypadku nadwyżki podaży.
      2. Automatyczne mechanizmy: uszczuplenie istniejącego zasobu kapitału, który wymaga  wymiany, a tym samym wzrost popytu na pracę
   4. Czy podejmowane działania są bardziej zbliżone do planu oszczędnościowego czy do inwestycji publicznych?
   5. Jakie mogą być skutki społeczne ? / Który sektor społeczeństwa zyska najwięcej?

Karty problemów

Inflacja: ceny rosną szybciej niż płace i nominalne stopy procentowe. Ponieważ ceny rosną szybciej niż płace, konsumpcja spada; inwestycje również spadają ze względu na dużą niestabilność procesu i niepewność. 

Recesja: okres ujemnego wzrostu gospodarczego lub innymi słowy spadku wielkości gospodarki. Wraz ze spowolnieniem aktywności gospodarczej zmniejsza się konsumpcja, a zapasy firm rosną. 

Kryzys zadłużenia: rząd zwiększa wydatki podczas, gdy dochody spadają

Bezrobocie: brak równowagi między popytem a podażą pracowników. Wynika to z wahań cyklu koniunkturalnego, ponieważ koszty wzrosły, a firmy muszą zmniejszać liczbę pracowników, aby nie utracić korzyści. Nierówność: powiększanie się nierówności w wyniku rosnącej koncentracji bogactwa na i tak już wysokim poziomie zamożnej części populacji, skutkujące pogorszeniem się standardu życia większości społeczeństwa.