Opis ćwiczenia
Interaktywne ćwiczenie ukierunkowane na debatę.
Te dwa różne modele (oszczędności kontra bodźce) powinny być stosowane w ich ‘czystej’ formie, jednak należy wyjaśnić, że w rzeczywistości decyzje rządów są bardziej zróżnicowane, a nie czarne lub białe.
Cele
• Umożliwienie uczniom zdobycia wiedzy w zakresie różnych teorii ekonomii politycznej
• Promowanie umiejętności prowadzenia debaty i analizy
• Wzbudzenie zainteresowania i zainicjowanie dyskusji na temat różnych sposobów radzenia sobie z kryzysem
Materiały i czas
Kserokopie kart (poniżej) z różnymi sytuacjami braku równowagi ekonomicznej. Objaśnienie i ćwiczenie w grupie są szacowane na 20-30 minut. Dyskusja końcowa powinna zająć około 30 minut w zależności od liczebności grup.
Wielkość grupy
Minimum 15 osób
Instrukcje dla trenerów
- Podziel uczniów na pary, które później zostaną ponownie podzielone na pół.
- Ponumeruj karty poniżej i poproś pary uczniów, aby wybrały kartę. Każda karta przedstawia różne przykłady nierównowagi ekonomicznej.
- Poproś grupy, aby zapoznały się z każdą problematyczną sytuacją, omówiły ją i zastanowiły się, jakie byłyby zalecenia każdego modelu (neoklasyczny czy keynesowski). W tym celu każda grupa powinna zostać podzielona na pół i odegrać rolę reprezentującą jedną z dwóch szkół myśli ekonomicznej.
- Po dyskusji w ramach swojej grupy, każda grupa po kolei staje przed pozostałymi uczestnikami i przedstawia swoją argumentację. W tym celu zaaranżuj pomieszczenie tak, aby przemawiający uczestnicy zajmowali centralną pozycję w klasie, aranżując miejsca dla pozostałych uczniów wokół, aby mogli słuchać i obserwować.
- Po każdej dyskusji grupowej nauczyciel powinien poprosić audytorium (pozostałych uczniów) o zagłosowanie na wybrane rozwiązanie i wyjaśnienie swojego wyboru.
- Aby ukierunkować uczniów na właściwą rolę, każdy z nich powinien jasno określić swoje stanowisko, próbując odpowiedzieć na pytania CO, JAK i KTO. Oto kilka pytań, które pomogą ukierunkować analizę:
- Czy państwo powinno interweniować czy nie?
- Jeśli tak, to jak?
- Polityka fiskalna: zwiększanie wydatków publicznych (udzielanie dotacji, obniżanie podatków itp.); lub ich zmniejszanie (podwyżka podatków, prywatyzacja majątku publicznego itp.)
- Polityka pieniężna: zwiększanie podaży pieniądza, a wraz z nią obniżanie stóp procentowych zachęcające do konsumpcji i inwestycji; lub zmniejszenie podaży pieniądza, a wraz z nią podniesienie stóp procentowych, zachęcające do oszczędzania i wycofywania pieniędzy z gospodarki.
- Jeśli nie, to jak?
- Umożliwienie rynkowi samodzielnej regulacji bez interwencji, co pozwala na wzrost cen w przypadku nadwyżki popytu lub ich spadek w przypadku nadwyżki podaży.
- Automatyczne mechanizmy: uszczuplenie istniejącego zasobu kapitału, który wymaga wymiany, a tym samym wzrost popytu na pracę
- Czy podejmowane działania są bardziej zbliżone do planu oszczędnościowego czy do inwestycji publicznych?
- Jakie mogą być skutki społeczne ? / Który sektor społeczeństwa zyska najwięcej?
Karty problemów
Inflacja: ceny rosną szybciej niż płace i nominalne stopy procentowe. Ponieważ ceny rosną szybciej niż płace, konsumpcja spada; inwestycje również spadają ze względu na dużą niestabilność procesu i niepewność.
Recesja: okres ujemnego wzrostu gospodarczego lub innymi słowy spadku wielkości gospodarki. Wraz ze spowolnieniem aktywności gospodarczej zmniejsza się konsumpcja, a zapasy firm rosną.
Kryzys zadłużenia: rząd zwiększa wydatki podczas, gdy dochody spadają
Bezrobocie: brak równowagi między popytem a podażą pracowników. Wynika to z wahań cyklu koniunkturalnego, ponieważ koszty wzrosły, a firmy muszą zmniejszać liczbę pracowników, aby nie utracić korzyści. Nierówność: powiększanie się nierówności w wyniku rosnącej koncentracji bogactwa na i tak już wysokim poziomie zamożnej części populacji, skutkujące pogorszeniem się standardu życia większości społeczeństwa.