Kryzysy ekologiczne mają swój początek w Rewolucji Przemysłowej, która przyniosła fundamentalną transformację: wyjątkowo produktywny sposób produkcji i masowy wzrost dobrobytu materialnego stały się możliwe dzięki równie ogromnemu wzrostowi zużycia zasobów naturalnych i emisji. Ta wykładnicza dynamika wzrostu nazywana jest „wielkim przyspieszeniem”. Poniższy wykres ilustruje niektóre ważne wskaźniki biofizyczne oraz społeczno-ekonomiczne, które zaczęły rosnąć wraz z Rewolucją Przemysłową. Od połowy XX wieku widoczny staje się wzrostowy trend wykładniczy. Dominujący model gospodarczy oparty na intensywnym wykorzystaniu zasobów zaczął zagrażać przyjaznemu dla życia klimatowi. Jego problemy nie wynikają z upadku kapitalizmu, ale w rzeczywistości są niezamierzonymi skutkami jego sukcesu. Począwszy od Europy – przez dwa stulecia – model ten przynosił dobrobyt, osiągnięcia społeczne i emancypację kulturową coraz większej części ludzkości. Jednak drastyczny wpływ człowieka na naszą planetę znajduje również odzwierciedlenie w kryzysach ekologicznych, takich jak zmiany klimatyczne, wymieranie gatunków, nadmierna eksploatacja zasobów naturalnych i wysoki poziom zanieczyszczeń, które razem zaczynają zagrażać naszemu istnieniu.
Grafika 2 Wielkie przyspieszenie.5
